Η πρόοδος δε θεωρείται ως κάτι δεδομένο. Λειτουργεί παράλληλα προς όφελος όλων ενώ διακατέχεται από την πνευματική δύναμη των ανθρώπων που επιδιώκουν να πραγματώσουν σημαντικά επιτεύγματα.
Τι πραγματικά όμως οδηγεί κοινωνίες, τον ίδιο τον άνθρωπο να επιδιώκει συνεχώς τη βελτίωση και την πρόοδο του;
Αρχικά είναι αυτονόητο το κουράγιο και η επιμονή η οποία οδηγεί τον καθένα σε μικρές καθημερινές νίκες, αλλαγές που θεωρούνται σημαντικές για τη θετική αλλαγή και την ανάπτυξη τόσο του πνεύματος, της εργασίας αλλά και ευρύτερα του κοινωνικού συνόλου στο οποίο δραστηριοποιείται ο καθένας μας.
Είναι επίσης δεδομένο πως η έννοια της προόδου επιφέρει να υπερκεράσουμε προσωπικά φράγματα, φόβους, αμφιβολίες που επιδιώκουν να γεννούν τον αρνητισμό στη σκέψη και να θέτουν περιορισμούς.
Ο καθένας ανέκαθεν στην πορεία του βίωσε ή βιώνει εξελίσσοντας τον στόχο του, το δικό του μερίδιο στη χαρά, στην απογοήτευση, στην αποτυχία και τέλος στην επιτυχία.
Η πρόοδος περικλείει στον ορισμό της την έννοια της ένωσης, και ως εκ τούτου οδηγεί τον άνθρωπο στο να είναι παραγωγικός, να προκαλεί τη μεταμόρφωση του εαυτού του, να κερδίζει κοινωνική αναγνώριση και παραβλέποντας τον κίνδυνο του ρίσκου, ρισκάρει και προχωρά.
Η πρόοδος αποτελεί μια συνεχής ιστορία, είναι πλημμυρισμένη από το ανθρώπινο πνεύμα το οποίο στο τέλος μπορεί να νικήσει την κάθε αντιξοότητα.
Μπορείς να σταματήσεις την πρόοδο; Όχι, σαφώς όχι. Η πρόοδος λύνει το κάθε πρόβλημα ενώ δημιουργεί το μέλλον και ορίζει τέλος τις δυνατότητες μας.