Η κάθε οικονομική μονάδα καλείται να λαμβάνει συνεχώς αποφάσεις οι οποίες εντάσσονται στα πλαίσια της στρατηγικής ως προς την οικονομική πολιτική. Παραδείγματα είναι η τιμολογιακή πολιτική, η οικονομική διαχείριση, η διαχείριση των εισπρακτέων λογαριασμών και οι πολιτικές αύξησης πωλήσεων και διαχείρισης Marketing.
Ωστόσο οι περισσότερες Διοικητικές αποφάσεις αναφέρονται σε ζητήματα κόστους και κυρίως σε ζητήματα κερδοφορίας και διαχείρισης αυτής. Σύμφωνα με αυτό γίνεται φανερή η παρουσία αναλυτή ο οποίος καλείται να αξιολογήσει με οικονομικά δεδομένα και αποτελέσματα τις αποφάσεις αυτές.
Η ανάλυση αφορά την σχέση κόστους, τον όγκο των πωλήσεων και την τάση των κερδών και ακριβώς φανερώνει κατά πόσο χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά ώστε να επιτευχθεί η οικονομική ευμάρεια της οικονομικής μονάδας.
Με ποιόν όμως τρόπο λαμβάνει χώρα η ανάλυση ; Αρχικά υπάρχει ο διαχωρισμός του κόστους σε σταθερό και μεταβλητό εντός των οποίων εντοπίζονται τρωτά σημεία καθώς πως ακριβώς ο διαχωρισμός αυτός θα αποφέρει αποτελέσματα θετικά για την μονάδα. Η ανάλυση βασίζεται σε δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις ώστε να εξαχθούν πλούσια συμπεράσματα σχετικά με την υγεία της μονάδας.
Ο τρόπος με τον οποίο ο αναλυτής εξάγει συμπεράσματα περιέχεται σε υπολογισμούς όπως :
Κόστος Πωλήσεων – Αποσβέσεις + Έξοδα λειτουργίας διάθεσης = Μεταβλητό Κόστος.
Το στοιχείο που οφείλουμε να τονίσουμε είναι ότι στα έξοδα λειτουργίας διάθεσής εμπεριέχονται έξοδα τα οποία χαρακτηρίζονται αμιγώς μεταβλητά αλλά και έξοδα σταθερά.
Η επιλογή στον χαρακτηρισμό των εξόδων ως μεταβλητά ή ως σταθερά πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και στην ουσία εξαρτάται από το αντικείμενο της μονάδας. Ο αναλυτής οφείλει να γνωρίζει ότι η χρήση αυτών των δεδομένων αποτελεί επακόλουθο ενός διαχωρισμού εξόδων που δεν είναι ακριβώς σαφέστατος.
Ο διαχωρισμός των τύπων του Κόστους είναι :
1. Μεταβλητό Κόστος
2. Σταθερό Κόστος
3. Ημισταθερό Κόστος
4. Κλιμακωτό Κόστος
Ο αναλυτής γνωρίζοντας αυτές τις μορφές και με την χρήση των δεδομένων εξάγει συμπεράσματα από τον υπολογισμό που προκύπτει από την ανάλυση του Νεκρού Σημείου, η οποία ακριβώς φανερώνει εάν τα έξοδα και τα έσοδα χαρακτηρίζονται από ισότητα, με αποτέλεσμα να μην φανερώνει η οικονομική μονάδα ούτε κέρδη ούτε ζημιές.
Σύμφωνα με το ανωτέρω το Νεκρό σημείο Λειτουργίας είναι το σημείο πωλήσεων που τα έσοδα ισούνται με τα έξοδα. Ο υπολογισμός του Νεκρού Σημείου θεωρείται σημαντικός διότι μας φανερώνει την οικονομική δυνατότητα της μονάδας καθώς και καθορίζει τις αποφάσεις της.