Σήμερα εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν στην οικονομία η αναφορά στον όρο ανάπτυξη δεν αποτελεί την μόνο αναφορά. Επεκτείνεται στον όρο σχεδιασμό – Planning.
Αν αναλύσουμε την έννοια σχεδιασμός στην ουσία διακρίνουμε τον προκαθορισμό ενός σκοπού καθώς και των τρόπων που θα επιλεχθούν για την επίτευξή του. Ωστόσο η διαφωνία έγκειται στο σημείο αυτό σχετικά με την μέθοδο.
Παρόλα αυτά σχεδιασμός είναι κατ’ ουσία μια πορεία δράσης η οποία οδηγεί στον επιδιωκόμενο σκοπό και η σημασία της είναι στο γεγονός ότι η πορεία καθορίζεται από εκείνο το άτομο που έχει φανερή πρόθεση να πραγματοποίηση το σκοπό αυτό.
Η αναφορά αυτή επεκτείνεται σαφέστατα στον οικονομικό σχεδιασμό και η σχέση με τον πολιτικό προγραμματισμό αναπόφευκτη. Ειδικά δε, αν μιλήσουμε για αποτελεσματικό σχεδιασμό.
Συνεχίζοντας, αποτελεσματικός οικονομικός προγραμματισμός είναι εκείνος που λαμβάνει υπόψη του υποδείγματα ορθολογικής σκέψης που οδηγούν σε ορθολογικές λήψεις αποφάσεων. Η σχέση του διαμορφωτή στο σημείο αυτό είναι άρρηκτα δεμένη με το κοινωνικό σύνολο.
Ο επιχειρησιακός οικονομικός προγραμματισμός σε συνδυασμό με την έννοια της κυβερνητικής πολιτικής που συναντιούνται στο πεδίο της έρευνας λύσεων, αποτελούν εκείνο το σύστημα ανάλυσης των επιδράσεων που ασκεί η οικονομία στις σχέσεις εντός του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.
Εάν αποδεχτούμε το παραπάνω, δεχόμαστε αμέσως ότι κάθε ενέργεια που οδηγεί σε σωστό προγραμματισμό είναι μετρήσιμη και αξιολογείται αντικειμενικά σύμφωνα πάντα με τα τελικά αποτελέσματα. Τα μέσα που επιλέγονται για την τελική διαμόρφωση του οικονομικού προγράμματος είναι ο σκελετός του ίδιου. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ποιος είναι ο ιδανικός συνδυασμός από όλες τις λύσεις που προκρίνονται.
Η τελικά επιλογή είναι σαφέστατα εκείνη που οι εσωτερικές συνέπειες ελαχιστοποιούνται και οδηγούν σε προγραμματισμό που προβλέπει την ορθή κατανομή συγκεκριμένων οικονομικών μέτρων πάντα σύμφωνα με τους πόρους με επιδίωξη τον τελικό οικονομικό – πολιτικό στόχο.
Για να μπορέσουμε όμως να κάνουμε λόγο για οικονομικό – πολιτικό προγραμματισμό απαιτείται εκείνη η διοικητική οργάνωση που θα μπορεί να υποστηρίξει τον σχεδιασμό. ‘Έτσι η πρόταση λύσεων, η σειρά ενεργειών αποκτούν μια εσωτερική αλληλουχία, συνάφεια και τείνουν τελικά να εναρμονιστούν με την κοινωνία αλλά και το διεθνές περιβάλλον. Η προϋπόθεση φανερά θεωρείται αντικειμενική, και ο τελικός οικονομικός κυβερνητικός σχεδιασμός κατευθύνει στο τέλος όλη την κοινωνική οικονομία, ανεξαρτήτως έκτασης πλάνου. Εξαιτίας των οικονομικών κύκλων η σημασία του σχεδιασμού επηρεάζει εκτός από την ανάπτυξη της επιχείρησης, την ίδια ανάπτυξη της χώρας, όπου πλέον ζητούμενο είναι η χάραξη νέων διαρθρωτικών μέτρων και νέων διοικητικών δομών.
Σχεδιασμός, δεν είναι τίποτα άλλο από τον σωστό συντονισμό, η απουσία του επιφέρει ότι βιώνει τα τελευταία χρόνια η εθνική οικονομία, διότι πολύ απλά ο ίδιος ο οικονομικός προγραμματισμός προωθεί το γενικό δημόσιο συμφέρον, και η ανεπτυγμένη του μορφή βασίζεται σε υπάρχουσες συνθήκες και το καθήκον είναι η εκπλήρωση ενός σχεδίου με οργανωμένη διάρθρωση.
Ο ίδιος ο σχεδιασμός ανήκει επομένως στο πεδίο της οικονομίας, της κοινωνιολογίας και της πολιτικής και επιχειρεί από το σύμπλεγμα των γεγονότων να ειδικεύσει εκείνες τις ενέργειες που διοχετεύουν τα κατάλληλα μέτρα κοινής δράσης. Είμαστε σήμερα υποχρεωμένοι να χειριστούμε την οικονομία μακριά από ατομικά στοιχεία αλλά με στοιχεία που αλληλοσυνδέονται έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας οργανωτικός σχεδιασμός με ανθρώπους που γνωρίζουν την σημασία της πολιτικής, της οικονομίας, του πολιτισμού και της κοινωνικής ζωής.
Το έργο του σχεδιασμού δεν είναι τίποτα άλλο από την αντικειμενική επιδίωξη της ευημερίας και το συστατικό του στοιχείο είναι η εφαρμογή συγκεκριμένης πολιτικής είτε σε επιχειρησιακό είτε σε κυβερνητικό επίπεδο. Απαιτεί συντονισμό και επιδιώκει να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των πραγματικών στοιχείων που ισχύουν κάθε φορά με την χάραξη πολιτικής.
Σχεδιασμός. Η εκπλήρωση της ανάγκης για άνοδο του βιοτικού επιπέδου, της αύξησης της παραγωγικότητας, της ορθής επιδίωξης κρατικών αντικειμενικών σκοπών και αύξησης του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Η σημασία σήμερα ανεκτίμητη σε μια οικονομία που η πολιτική καθορίζει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.